Endonezya Mutfağı / Indonesian Cuisine

Berfend BER - Çok kültürlülüğü ve etnik zenginliği ile bilinen Pasifik ülkesi Endonezya;  Güneydoğu Asya ile Avustralya anakaraları arasında uzanan 17.508 adanın üzerine kurulmuş bir adalar grubu devletidir. Kuzeyde Malezya, Doğuda Papua Yeni Gine ile komşu olup batısında ve güneyinde Hint Okyanusu bulunmaktadır. 240 milyonu bulan nüfusuyla Çin, Hindistan ve ABD’nin ardından Endonezya dünyanın en kalabalık 4. ülkesidir.

Endonezya Mutfağı Hint, Portekiz, Arap, Hollanda ve İngiliz Mutfaklarının etkisinde kalmıştır. Adaların kıyı şeritlerinde bu etkiler daha baskındır. İç bölgelerde ise kendi yeme alışkanlıklarını korumuşlardır. Geleneksel tadın kaynağı taze kökler, otlar, hindistan cevizi sütü ve ham şekerdir.

Endonezyalılar her öğün, buna sabah da dahildir mutlaka pirinç yerler. Onların ana yemeği pirinçtir. Pirincin yanında chilly sos (acı sos) ile yaptıkları diğer yemekleri yerler. Acı sos Endonezya Mutfağı'nda çok önemlidir. Hatta beyler evlenirken, iyi acı sos yapan eş seçerler... Çünkü iyi acı sos yapmak bir ölçüdür ve bu sosu iyi yapan, iyi eş olur derler. Endonezya adalardan oluşan bir ülke olduğu için, tüm adalara özgü değişik mutfaklar vardır. Örneğin, Sumağa, Java, Kalimantan, Sulavizi ve Iriyanjaya gibi bölgelerde yemekler büyük farklılıklar gösterir. Ama milli yemekleri diyebileceğimiz "gadu gadu" hemen her yerde yapılır. Bu karışık sebze demektir. Endonezyalılar yerfıstığı, tereyağı, chilly sos ile hazırladıkları sosu, bu yemeğin üzerine dökerek yerler.

Rendang - Et yemeği

Endonezya Mutfağı'nın dünyanın en zengin çeşnili ve en lezzetli mutfaklarından biri yapan, tüm yukarıda bahsedilen ülke mutfaklarının etkisinin yerel ve geleneksel mutfakla karışarak ortaya çıkardığı sentez bir mutfak olmasıdır.

Endonezya pek çok etkiyi yansıtır. Biberin acısını, taze hindistan cevizinin, ham şekerin, yerfıstığının aromasını ve tatlılığını yemeklere verirken, aynı anda yeşil limonun, "tamarind"in ve "lemon-grass"ın ekşiliğini de verir.

Sambal

Endonezya'da yemeklerin yanında mutlaka bir kase, karides ezmesi ve acı biber ile hazırlanmış "Sambal" olur.

Tofu

Endonezyalılar "soya fasulyesi"ni ve ürünlerini çok kullanırlar. Tofu, yani soya fasulyesi sütünden elde edilen peynir, 2000 yıl önce bir Çin imparatoru tarafından keşfedilmiştir. O dönemde ilaçlar üzerinde çalışan bilginler soya sütünün "Coagulation" yani "jöleleşmesi, kesilmesi" sonucunda peynirleştiğini görmüş ve böylece "Tofu" bulunmuştur.

Tofu

Tofu, hem Çin'de hem de Çin Mutfağı'nın etkisinde kalmış olan mutfaklarda çok yaygın olarak kullanılmaya başlanmıştır. Özellikle süt ürünlerinin tüketilmediği bir bölgede üretilmiş olan Tofu "kalsiyum" bakımından çok zengindir. Tofu'nun yemeklerde kullanımı çok çeşitlidir. Aynı zamanda ülkemiz dışında, özellikle Uzak Doğu Ülkelerinde çok ucuz bir gıda maddesidir. Aynı zamanda Tofu vejetaryen mutfakta da vazgeçilmez bir temel gıda maddesidir.

Endonezyalıların kullandıkları pişirme teknikleri de yine bölgelere göre değişir. Iriyanjaya'da genellikle ızgara yapılır. Java'da ve doğu Java'da ise buharda ve tencerede pişirmek yaygındır.

Sate ayam / Tavuk Şiş / Chicken Skewers

Endonezyalılar yemeklerinde hemen hemen 100'ün üzerinde değişik baharat kullanırlar. Tamarind (demirhindi ağacının meyvesi), sarımsak, köri, zencefil, safran, limon yaprağı ve değişik kökler bunların en önemlilerindendir.

Endonezyalılar özellikle safranı çok kullanırlar. Kuzu, tavuk, balık etlerini ve pirinci genellikle safranla pişirirler.

Genelde hafif tatlılar seven Endonezyalılar, tatlılarında en çok hindistan cevizi sütü, süt ve jöle kullanırlar.

Endonezya kahve ve çay üretir. Onun için bu ülkede kahve ve çay çok tüketilir. Endonezya'da da bayram ve festivaller aileler için çok önemlidir. Toplumsal bir boyutu olan ve temelini eski ve yeni dinlerden alan bu bayramlarda, festivallerde, halk bol ve değişik özellikle de bu festivallere özgü yemekler yapar ve tapmaklara götürür. Genelde tanrılar için hazırlanan bu yemekler geceleri fakir halk tarafından alınarak tüketilir. Bu da Endonezyalıların beklentisiz bir paylaşma yöntemidir.

 Indonesian Cuisine

Indonesia consists of some 17,508 islands which stretch from west to east along the equator, from the island of Sumatra, directly south of Thailand, to Irian Jaya, just north of Australia. These islands support the fourth-most populous nation in the world, a population that is 90% Muslim, with hundreds of tribes, subcultures, and languages -- and many long and varied histories. For centuries, these islands have been the center of international trade. Rich, volcanic soil produces an amazing number of fruits and vegetables, the seas yield vast numbers of fish. Spices, however, have been the main source of Indonesia's fame.

Nutmeg, clove, and pepper drew traders from India, China, Africa, and the Arab world, and later, European explorers and colonists from the Netherlands, Portugal, and England. From the 8th through the 16th centuries, powerful polities on Java and Sumatra controlled much of what is today the Indonesian Archipelago. But, by the end of the 16th century, steady European colonial expansion left the nation a collection of weak, disconnected fiefdoms, all of which came under direct Dutch control within two centuries. The Republic of Indonesia was declared at the end of the Japanese occupation of Indonesia during World War two. Indonesian cuisine reflects this complex cultural history. Cooking varies greatly by region and combines many different influences. However, most Indonesian food shares the nearly universal food trinity of fish, coconut and chile.

The main meal in Indonesia is usually served at midday. Food which was cooked in the morning is set out all at once. Family members help themselves, serving with a spoon and eating with right hands. There is less family gathering or ceremony of communal eating than in other cultures, but there is communal cooking and a strict hierarchy that determines one's role and comportment at the table. Most meals are built around a cone-shaped pile of the long-grain, highly polished rice that Indonesians prefer. A meal may include a soup, salad, and another main dish. Whatever the meal, it is accompanied by at least one, and often several sambals, spice relishes that are mixed with the food. A light meal might consist of rice, some dried fish and a chile sambal.

Indonesian cooking is rich with coconut milk. Beverages, sauces, soups, and even rice are prepared with it. Traditional spicing builds on a base of coriander, pepper, and garlic. Added to those are turmeric, cassia (the local bark that is quite close in flavor to cinnamon), bay leaf, star anise, ginger, tamarind, galangal, cardamom, lemon grass, scallion, shallots, peanuts, dried anchovies, and prawns. Even ghee finds its way into many recipes. Surprisingly, cloves and nutmeg, flavors at the very heart of the spice trade, play a marginal role, at best, in Indonesian cuisine. They are more commonly used in local medicine.

Kaynak / Source
- Berfend BER
- Cuisine Net.
Fotoğraf / Photo
- Andre Junior